ارزیابی اجرای رویکرد پلیس جامعه محور در ایران -مطالعه موردی: پلیس جامعه محور تهران و مقایسه آن با پلیس جامعه محور در آمریکا

پلیس جامعه محور الگوی جدید پلیسی است که در آن امنیت با مشارکت مردم صورت می پذیرد. اهداف اصلی آن کاهش جرم و ارتقاء احساس امنیت در جامعه است. مشارکت شهروندان و ارائه راه حل ابتکاری برای حل مشکلات از جمله شاخصه های این رویکرد است. در پژوهش حاضر ابتدا دوره های مختلف پلیسی در کشور آمریکا و ایران بیان و سپس نحوه اجرای رویکرد پلیس جامعه محور تهران با تجربه پیاده سازی این رویکرد در شهرهای بزرگ آمریکا مانند نیویورک، شیکاگو، لس آنجلس و واشنگتن با هدف شناسایی کاستی ها بررسی و مقایسه شده است. نوع تحقیق پایان نامه تطبیقی و روش آن توصیفی– تحلیلی مبتنی بر روش چهارگانه جرج بردی است و داده ها به صورت اسنادی و کتابخانه ای جمع آوری شده است. برابر فرضیه پژوهش سه مولفه: تمرکز زدایی در ساختار پلیس، استفاده از راهبرد حل مسئله و مشارکت شهروندان در برنامه های پلیس به عنوان عوامل موثر در نهادینه شدن رویکرد پلیس جامعه محور تعیین شده است. یافته ها نشان می دهد که پلیس آمریکا به خوبی هر سه مولفه را در رویکرد جامعه محوری عملیاتی نموده و پلیس ایران نتوانسته آن را اجرا نماید؛ لذا رویکرد موصوف در پلیس آمریکا نهادینه شده و در پلیس ایران و شهر تهران نهادینه نشده است. همچنین به رغم انجام برخی اقدامات، پلیس جامعه محور تهران و در کل ایران بر اساس الگو و مبانی نظری این حوزه، اجرایی نشده و در نحوه اجرا نتوانسته از تمام ظرفیت های اجتماعی استفاده نماید. عدم مشارکت شهروندان و نهادها، کلی و سراسری بودن برنامه ها، عدم حمایت قوای سه گانه از رویکرد، متمرکز بودن ساختار پلیس و عدم توجه به ریشه یابی مسائل و حل آن، از جمله موانع نهادینه شده این رویکرد در پلیس ایران و تهران بوده و تصویب رویکرد در مجلس و پیش بینی بودجه برای آن، تهیه طرح ارتقاء امنیت عمومی با رویکرد جامعه محوری، اصلاح ساختار پلیس و تشکیل کمیته های پیشگیری از جرم محلی از جمله راهکارها برای نهادینه شدن پلیس جامعه محور در ایران و تهران است.